возбуждать в

εγείρω την σημαίαν — поднимать знамя;

εγείρ φωνήν διαμαρτυρίας — поднимать голос протеста;

εγείρω αγωγήν — возбуждать дело;

εγείρω ζήτημα — поднимать вопрос;

εγείρω τον φθόνον — вызывать зависть;

εγείρομαι

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

Ζεφύρου ὑποκινήσαντος Hom. — под легким дуновением ветра;

(τινα Plat.)

ὑποκεκινηκώς перен. Plat. — тронутый, спятивший

διεγείρω την όρεξιν — возбуждать аппетит;

διεγείρω υπόνοιας — вызывать подозрения;

διεγείρω τα πνεύματα — волновать умы;

διεγείρω την περιέργεια κάποιου — разжечь чьё-л. любопытство;

διεγείρω κάποιον εναντίον άλλου — подстрелить кого-л, против кого-л.

επάγ δίκη — возбуждать судебное дело;

επάγω όρκον — приводить к присяге;

επάγομαι — влечь за собой;

εκ τούτου επάγεται. ότι... — отсюда следует, из этого вытекает, что...

ερεθίζω τό σκυλί — дразнить собаку;

ερεθίζομαι

κεντώ την όρεξη — вызывать аппетит;

κεντώ την περιέργεια — возбуждать любопытство

κιν τον γέλωτα (την περιέργεια) — вызывать смех (любопытство);

κιν τον πόλεμο — начинать войну;

κιν αγωγή — возбуждать судебное дело; — предъявлять иск;

κινούμαι

η γη κινείται περί τον ήλιον — земля движется вокруг солнца;

μόλις κινούμαι — я еле-еле двигаюсь;

μην κινείσαι! — не шевелись!;

κινήσου — пошевеливайся!, живее!;

§ κιν γήν και ούρανδν — или κιν πάντα λίθον — делать всё возможное;

(ἀ. μίμοις καὴ ὀρχησταῖς Plut.)

(Ἀθηναίους Polyb.)

(στάσιν Plut.)

(ἀ. καὴ βασανίζειν Plat.)

(λόγχας καὴ μάχαιρας Xen.; ὀδόντας Aesop.)

(τὰς ψυχὰς ἐπί τι Xen.; πόλιν ἐπί τινα Dem.)

(ψυχομένην κραδίην Anth.; ψύχεσθαι καὴ ἀναθερμαίνεσθαι Arst.)

ἀ. τέν μέλλησίν τινος Plut. — выводить кого-л. из состояния вялости

(πῦρ Hom., Her.)

(ὄρεξιν Plut.)

(μετέωρόν τινα Her.)

(θηρία Plat.; τὸν λῆρόν τινι Plut.)

(νόσον Soph.)

(πόλεμον Plut.)

(ὑπολείμματα τῶν στάσεων Plut.; δόξαι ἀνακεκίνηνται Plat.)